In maart 1999 verscheen het eerste nummer van Gerōn, ‘tijdschrift voor sociale gerontologie’ zoals toen de focus was. Niet zo verwonderlijk, die focus, omdat het tijdschrift ontstond vanuit de toenmalige opleiding sociale gerontologie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Na enkele jaren was het blikveld al verbreed en werd gesproken over ‘ouder worden en maatschappij’. Inmiddels staat een multidisciplinaire benadering van ouder worden centraal in Gerōn.
Vanaf het begin was Gerōn daarbij een tijdschrift op het snijvlak van theorie en praktijk en beoogt het wetenschappelijk kennis te vermaatschappelijken, oftewel bekend en toegankelijk te maken voor niet-wetenschappers.
In de loop der jaren is ook nog op een andere manier gekozen voor een bredere horizon en zijn artikelen uit zowel Nederland als Vlaanderen welkom.
De 20-ste jaargang geeft aanleiding tot het stellen van vragen over hoe inzichten uit de gerontologie bekend zijn en benut worden bij verdere kennisontwikkeling. Dat geldt voor het onderwijs, de beleidsvorming en in algemeenheid voor de uitvoeringspraktijk van professionals.
De term gerontologie verstaan we hier in brede zin als verzamelbegrip voor al die wetenschappen die zich middels theorievorming en onderzoek richten op de ouder wordende mens.
Hier gaat het ons met name om de vraag hoe relevante informatie belandt bij diegenen die voor hun (latere) beroep die informatie dringend nodig hebben.
Wat zijn de vindplaatsen? Hoe toegankelijk is de gezochte kennis? In hoeverre is de aangetroffen kennis op maat voor de gebruiker? Anderzijds: hoe wordt een professional op het spoor gezet van informatie die misschien niet direct, maar wel in tweede instantie relevant is voor zijn beroepsuitoefening.
Terug- en vooruitkijkend: hoe is het zoeken leesgedrag de afgelopen twintig jaar veranderd en hoe zal dat de komende jaren veranderen?
En ten slotte: hoe financieren we in de toekomst vindplaatsen zoals Gerōn? Is het debat over Open Access (gratis toegankelijke informatie) alleen bedoeld voor strikt wetenschappelijke kennis?
Als het gaat om opleidingen, geeft Eric Schoenmaker in deze Gerōn alvast een voorzet voor hoe relevante kennis over ouder worden en daaraan gerelateerde vraagstukken in opleidingen zou moeten worden overgedragen.
Deze 20ste jaargang van Gerōn willen we benutten om op de hierboven gestelde vragen toekomstgerichte antwoorden te vinden.
Om in termen van het thema voor deze Gerōn te spreken: te komen tot wijsheids-ontwikkeling!