Met de zon Vandaag al laag in mijn hals
komt mijn schaduw bij Morgen aan.
Dat had niet kunnen gebeuren als
een van ons twee niet had bestaan:
mijn schaduw, of Morgen.
Ach ach wat is zo’n beeldspraak toch vervelend!
Waarvoor iedere, waarvoor de
ene mooie waarheid verdelend
in een stelletje leugenwoorden?
Systeem, heel gewoon vraag ik U:
als het altijd gaat
om ieder Nu
ben ik dan altijd te laat?
Of laat ik het anders vragen:
waardoor lijkt mijn vandaag zo kort
dat morgen er gisteren van wordt?
Heb ik iets overgeslagen?
Leo Vroman
Uit: Nee, nog niet dood. Querido Amsterdam