‘Zilverfitness’ past naadloos in een trend die al enige decennia gaande is. Niet je genen, niet het lot en ook niet het natuurlijk biologisch proces van verval zijn bepalend voor hoe je oud wordt, maar je leefstijl; aldus de uitkomst van talrijk wetenschappelijk gerontologisch onderzoek. Hoe de optimale leefstijl er uit ziet, kun je lezen in boeken als; ‘Oud worden zonder het te zijn’, ‘10 jaar cadeau’, ‘Laat je hersenen niet zitten’, ‘Eeuwig houdbaar’ en ‘Oud worden, jong blijven’.
De boodschap is duidelijk, voorbereiden op de toekomst betekent voor ons senioren vooral ‘jong blijven’. Behalve ‘voldoende bewegen’ luiden de adviezen voor dat jong blijven; ‘slaap voldoende’, ‘blijf je hersenen stimuleren’, ‘blijf sociaal actief’, ‘gezond en gevarieerd eten’, ‘niet roken’ en ‘laat de alcohol staan’. Ben ik nou de enige die bij dit soort rijtjes altijd een wat zwaarmoedig gevoel krijg? En waar moet het toe leiden? Yuval Noah Harari, stelt in zijn boek ‘Homo Deus’; ‘In de eenentwintigste eeuw zal de mens waarschijnlijk serieus gaan streven naar onsterfelijkheid’.
Zelf denk ik dat ik vooral Zilverfitness om de dood uit te stellen. Echte onsterfelijkheid benauwt me een beetje. Dus vooralsnog ga ik er van uit dat die dood op enig moment onafwendbaar is. En hoe ouder je wordt, hoe meer dat lijkt te gaan in de volgorde: eerst de aftakeling, daarna de dood. Voor deze stappen ervaar ik momenteel weinig maatschappelijke aandacht. Preventie en ‘gezond ouder worden’ bepalen de focus. De definitie van gezondheid is gewijzigd van ‘niet ziek zijn’ naar ‘de potentie om gezond te zijn of te worden’. Een verpleeghuisarts is tegenwoordig een specialist ouderengeneeskunde.
Ik maak me dus een beetje zorgen over die laatste fase van aftakeling en dood. Hoe moet ik me op die toekomst voorbereiden? Ooit las ik ergens: doodgaan is een werkwoord, niet een momentopname. Het gaat om het afscheid nemen van het leven. Dat is niet gericht op het bereiken van iets als gezondheid, maar eerder op het loslaten ervan. Ik pleit dan ook voor meer aandacht en waardering voor deze fase in onze samenleving en gun ons allen een tevreden afscheid.
Maar voor het zover is streven mijn man en ik toch nog maar even naar ouder worden op latere leeftijd. En daarbij laat ik me graag ook inspireren door ervaringsdeskundigen c.q. de vele 100-jarigen van de Blue Zones. Hun advies: drink regelmatig wijn, met mate en tijdens het eten of een gezellig samenzijn met vrienden. Kijk, daar word ik weer blij van.