Ik schrijf dit alweer met mijn brein
en vingers op dit papier
alsof wij nog nu en nog hier
samen behoren te zijn.
Zo is het met al mijn organen:
ik ben als een vader, een kind
een keizer zo dankbaar en blind
voor mijn schattige onderdanen
(en ik zou hier nog duizend coupletten
over mijn tong en mijn tanden
mijn huid, mijn haar en mijn handen
tussen kunnen zetten)
die ik ben en al ben vergeten
en wat ik nog steeds niet ken;
ik wil je zo graag laten weten
hoe dankbaar ik jullie ben
zoals jullie samenwerken
in dit onverwarbare web
en mij toch nooit laten merken
wat voor wonderen ik ben of heb.
Ik draag tot het eind van hun tijd
als mijn brave hart en longen
zijn uitgebonsd en gezongen
een soort verantwoordelijkheid
want we naderen samen ons graf.
Maar wat mijn ballen en billen
toch eigenlijk van mij willen
dat vraag ik mij nu nog af.
Leo Vroman
Uit: Nee, nog niet dood
Singel Uitgevers 2008
Het gedicht in Gerōn wordt door- of in overleg met Aafke de Groot gekozen. Aafke de Groot is specialist ouderengeneeskunde in Naarden en docent/ onderzoeker Geriatrische Revalidatie, VUmc Amsterdam. Zie ook: www.dichterbijdezorg.nl